Topic 7190680

DH//680 Re://T7190 [Isla/Spor/WooH/Szop/Grey/Moon/Fryd - Troska] post. 20-11-22 16:55:03

STUDIO - Rozdział 11 - Troska

Joe Daniels

Na początek, cel wojskowy, jeśli wolisz. Każdego jedenastego listopada większość krajów zachodnich bierze udział w ceremonii, tutaj w Hongkongu jesteśmy jednak częścią wszystkich krajów ziemi, które odczuwają to nieopisane zło duszy, które nosi miano przykrości. najciemniejszego miesiąca w roku. Aby temu zaradzić, Claudin podchodzi i mówi nam o stracie: utracie przytomności, utracie winy według niego. Jest to cecha szczególna, która nie pozwala nam tutaj popaść w nieład. Zachowujemy chorobliwą złożoność odchodzącego prezydenta, który uważa, że sam ma rację na całej planecie. Oto przynajmniej pozytywna myśl, która może nas skłonić do zastanowienia się nad wagą, w końcu względną, ciążącą na naszym sumieniu.

Jack Fordave

Nie mówiłbym nawet sumienia. Czy zauważyłeś, jak radzimy sobie ze zmartwieniami? Najpoważniejszy problem wymaga analizy i często sprowadza się do mniejszego problemu, takiego jak opóźnienie, które szkodzi tobie, w aptece lub w poczcie. Tymczasem szalona rzecz, która zajmuje się zatruwaniem twojego życia, bezkarnie wykorzystuje, nadal tkwi w korytarzu, gdzie nic nie powinno zostać zepsute. Zmartwienia, opóźnienia, zobacz, jak bardzo świat potrzebuje swojej zwykłej dawki niepokoju, aby dać sobie iluzję kontroli.

Mart Sei

Kot mojego sąsiada jest jej barometrem. Ona (kot) dostaje się do pozycji, w której jeśli ona (sąsiad) otworzy drzwi, zwierzę wymknie się na zewnątrz. Można nim, by tak rzec, „opiekować się” innymi kotami, podczas gdy gospodyni po cichu czyści podłogi i śmieci, nie myśląc o jego zbrodniach ani o jego pomponowym nastroju. Jest młodym żołnierzem, który niszczy energię innych. Nie przejmuje się szczęściem ani nieszczęściem innych, tylko zasieje swoją szaloną energię, ukrywając pod kwiatami, tym razem mocno wysuszonymi, trucizną kopciuszka. Po oczyszczeniu domu kontrola została przejęta. Założymy się, że rozstrój mózgu jest jej jedynym życzeniem, nie będzie się martwić, że zostaniesz posłuszny, koty to zwierzęta, które robią, co chcą, i nawet nie przyszłoby im do głowy „być pozbawione śmietanki.

Mike Enderson

Śmieci! Chcemy pokoju, a nie bogactwa. Chcemy nadal widzieć naszego złego łobuza w szarych spodniach roboczych, biegającego w wilgotnym upale tych letnich, wodnistych dni, obserwując go, jak biegnie, nie prosząc o odpoczynek, nie wiedząc, że widział, nie będąc rozpoznawanym. , w swoim pośpiechu, aby przybyć, nie wiedząc, dokąd idzie. Jego bieg jest normalny, nie zdaje sobie sprawy, że młody Jack, który go obserwuje, ugrzęźnie w dawkowaniu swoich barwników, ponieważ nie wie, jaki odcień chciałby nałożyć na bursztynowe ciało dziecka, dziecka. dorosły, starego oficera. Oboje są do siebie podobni: są w ich pamięci, to tytuł dnia, aw odpowiednich bąbelkach to miejsce, w którym również przechowują swoje zmartwienia. Zaniepokojeni wzrostem udręki Mody Square, mogą chcieć, aby woda w Zatoce Hong Kong była ciepła, aby mogli zejść na dół i tam popływać.

Dave Simon

 Martwienie się jest dzieckiem strachu. Wolimy rozmawiać z nim niż z jego panami. Jednak nadejdzie śmierć, przynajmniej świadomość będzie spać, aż do następnego dnia lub staniemy się gadem lub kamieniem, będziemy gorzko wściekli, że nie byliśmy w stanie wykorzystać naszej ludzkiej kondycji. Czy nie istniało pięćdziesięcioprocentowe prawdopodobieństwo, że jego największym problemem było zastanawianie się, jak smakuje gotowanie samemu, gdy jest głodny? Ale on też był spragniony przestrzeni, daliśmy mu trochę, był spragniony odpoczynku, kupiliśmy mu dwa łóżka, gdy jedno by mu wystarczyło, był spragniony rzucić się w ramiona Jana Lina, on przygotowywał się do tego, podczas gdy młody Chińczyk przygotowywał się do szeroko rozłożonych ramion. W międzyczasie zranił się w kolano, zraniony palec, zranioną duszę. Okrucieństwo: czy to też było jego zmartwienie? Nie, nie sądzę. Wydaje się nawet, że to brak okrucieństwa sprawił, że jego życie było tak przytulne, a potem tak monotonne.

Chuck Rivest

 Zmęczenie w połowie czasu? Cierpliwości, zapada wieczór. Kiedy robisz to, co musisz, zatrzymujesz się tylko na przerwie. To przychodzi szybko, szybko mija, sprawia, że myślisz tylko o tym: dzisiaj nie jest pierwszy dzień, kiedy odczuwasz udrękę, ponieważ czujesz, że jesteś pozbawiony szczęścia, które masz. wzięte, gdy w rzeczywistości trzeba przyznać, że dawniej było nie tylko to samo, ale i gorzej. Ale wszystko dzieje się z ponad niezwykłą szybkością i starasz się nie wykorzystywać pecha dnia, ponieważ chcesz mieć to wszystko i to z przeszłości, niż szanse, które daje ci życie. Nie chcesz wiedzieć nic o nieszczęściu, gdy on jest twoim gościem, czy wchodzisz do jego przestrzeni, czy on sam dzwoni do drzwi. Nie łudź się: nawet jeśli odpowiadasz mu tylko wystawiając szyję przez okno, w swoim i jego umyśle, dałeś mu już prawo do miasta.

Frid Steffen

Śmieszne. Wydaje się, że ignorujesz wielkie zmartwienia banku, kiedy bawisz się pobocznymi historiami swoich znajomych. Chciałeś trochę, oto twoje ręce pełne. Zawsze dostajesz się do tysiąca przypadków, nie zauważając, że dwa lub trzy składniki narzekają na wierzchu naczynia. Nie uczysz się. Jeśli chodzi o twoje postępy, mieszanki, kolory TechniColor Textile, nadal może być w porządku, ale w przypadku najważniejszych rzeczy się nie uczysz. Może dlatego, że ogrom twojej chaty zmartwień pozostawia cię obojętnym? Nie rozpoznajesz syndromów. Może dlatego, że nie przyjeżdżają po ciebie.

Topic 7190692

DH//680 Re://T7190 [Isla/Spor/Koio/WooH/Szop/Grey/Moon/Fryd - Troska] post. 20-12-08 16:15:00

MELODIA

Joe Daniels

Przyjmijmy za pewnik, że nasz projekt nazywa się „Douze Chants”. Nie jestem pewien, czy naprawdę podoba mi się ten tytuł, ale miałby tę zaletę, że byłby doskonałym tytułem witryny. Mamy już pieśń wróbli, piosenkę Olimpu, ale dzisiaj chciałbym się skupić na pieśni syren, czy ta perspektywa jest dla Ciebie odpowiednia?

Jack Fordave

Wróble, naprawdę podoba mi się to imię. W ten sposób znaleźlibyśmy to, czego nam brakowało. Tweety były zbyt rustykalne, tweety zbyt modne. Ale kto będzie twoim głównym narratorem? Hehe pozostaje do zobaczenia. Sam Claudin Garnier? Obawiam się, że ta mała nieostrożność zmęczy się tym. A tak przy okazji, piszemy dla niej? Proponuję złagodzoną formę opowieści przeplataną tweetami. Ale te tweety lub pieśni powinny zawsze mieć miejsce na początku lub na końcu odcinków z narracją. Na początku jest to wystawa „poetycka” połączona z informacją (lub kilkoma). Na koniec tylko komentarz do tego, co zobaczyliby członkowie sieci.

Christophe Longpré

Zacznijmy od zrobienia tego, wtedy lepiej będzie ustalić, co zachować, a co porzucić, czyli zmodyfikować. Ale dążymy do krótkiej, niezbyt naukowej struktury, prawda? A jeśli chodzi o twoje drugie pytanie, dotyczące małej niedbałości, chociaż z wyglądu dość męskiego, pozwolę sobie na przyjemność, jeśli odpowiem ci tak. Dlaczego nie? Nazywa się Stef i mieszka w Saint-Tite. Zawiera doskonałe połączenie tego, co prawdziwe i fałszywe. Posłuchajmy ciszy jego języka: uosabia doskonałe zwątpienie.

Mart Sei

Powodzenia, gdy zaczniesz rozstrzygać niewypowiedziane! Pomiędzy jego nocnymi talentami a miską płatków, znajduje się długie wprowadzenie do poranka, które przypomina mi starożytne ody: te, które opowiadają historie. Czy wchodzimy w stary stereotyp? Ludziom się podoba historie. Ludzie lubią odnosić się do siebie. Jak możesz identyfikować się z małą nieostrożnością? Wizji czy uczucia? Jeśli twoje tweetery nie mają twarzy, oczu, zdjęcia (bo tak daleko nie zajdziemy, prawda?), Jeśli twoje głosy to tylko głosy, czy możesz to sobie wyobrazić? nuda osiadająca w tym amalgamacie fioletowych i zielonkawych fal? Odczuwam niewielką (a nawet dużą) niechęć, aby mój mózg zaczął działać. Spróbuj sobie wyobrazić, jaka byłaby twoja reakcja, gdybyś odkrył, że Stef, twoja mała nieostrożność, utrzymuje dom w wzorowej czystości ... Czy potrafiłabyś z nim komponować?

Mike Enderson

Jeśli dobrze rozumiem wasz dialog, drodzy intelektualiści, narzekania i ody, nie macie zamiaru mówić dzisiaj o syrenach! Jeśli mogę ufać temu, co dały ci twoje wczorajsze tyrady, o wiele wolisz nimi żyć, nawet ich nie słuchać! Dobrze, jeśli woła mnie głos wróbli, co mam powiedzieć na tę inauguracyjną piosenkę? Spróbujmy tego, aby spełnić to, o co proszą nas niegrzeczni bohaterowie w slumsach Aten: kobieta dotknięta łaską... a potem hej, wygląda na to, że reszta mojej rozmowy się wyrównuje. Wydaje mi się, że tak jest od września, odkąd powiedziano mi o śmierci przyjaciela, odwołując się do wiadomości, które nigdy do mnie nie dotarły. Poprosząc mnie o złożenie jej hołdu kazano mi zrozumieć, że nie żyje. Od tamtej pory nigdy nie chciałem jej hołdować, ale prawie jej nienawidzę. Bardzo mi wstyd, mówiąc o tym w ten sposób...

Dave Simon

Co więcej, korzystasz z tweeta zwanego wróblami, aby pozbyć się niezbędnego dekoltu, wiedząc, że Twój hołd będzie najbardziej ceniony w kolekcji. Odnieś się do dobrych wspomnień, które pozostawiłaś z ludźmi, którzy podobnie jak ona nie żyją. Stany przemyślenia znacznie uszkodziły lakier, który tak bardzo doceniałeś ocalałych, że nawet czubkiem ust poprawiłbym ocalałego. Który musi się spieszyć do jego Stanów Zjednoczonych i który od marca mówi, że spędził więcej czasu na kwarantannie niż w codziennym modus vivendi. Cichy. Z jednej strony wyświadczyła nam przysługę, a z drugiej strony wykorzystałeś swoje zwykłe rezerwy, by przesłać jej dość zwięzły tekst i moją wiarę godną gniewu, który zamierzałeś dla innych. Ci biedni inni, którzy mają nieszczęście nie umrzeć. Przez Ciebie? Ci, którzy odeszli, odeszli z własnej woli, pociesz się, przestań zawsze przypisywać sobie życie i śmierć wszystkiego, co cię otacza. A skoro o tym mowa, kwestia narratora w twoim projekcie wydaje mi się pozostawać w tyle, rzucając cię w tysiące ćwierkających, nie przesadzam.

Chuck Rivest

Skorzystajmy z tego pozoru nowego zamknięcia, aby całkowicie oddać się przyjemności niedotrzymania wyznaczonego terminu. Najpierw byłaby fajna, a zamiast tego skupmy się na skutkach pracy, którą niedawno ukończyliśmy, a która zajmowała nasze umysły od ponad roku. Potem rozpalimy ognisko, pozbywając się wszystkiego, co nam szkodzi, tak jak potrafiliśmy to robić od dziesięcioleci.

Frid Steffen

Wzywa mnie nostalgia za Campus Intensity. Miałem tam tak piękne i niewiarygodne godziny rozpaczy. Poproszono mnie, abym był zarówno sobą, jak i superego, jednocześnie odmawiając sobie prawa do bycia. Mimo wszystko, co dały nam ta kąpiel wędrówki, te wakacje wciąż nowe w mojej pamięci? Mnóstwo wspomnień, ale o naszych seminariach absolutnie nic nie przyznaję. Zdecydowanie każdy znajdzie coś dla siebie, nigdy nie widziałem czegoś tak kanadyjskiego podczas pobytów poza Kanadą i poza czasem! Uwielbiam nigdzie iść! Dla mnie, mówię ci, to konieczność! Wędrówka już sama w sobie jest niewypowiedzianym szczęściem, więc wyobraź sobie wspólną wędrówkę! Koios, o mój piękny, mój słodki, mój tak miły Koios, czy mogę wędrować z tobą dziesięć minut? Tych kilka minut wystarczy, aby przekonać Cię, że wędrówka między nami może trwać całe życie.